Για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο εκατοντάχρονος αμπελώνας Ευάγγελος Τσάνταλης Α.Ε. δεν τρύγησε φέτος γιατί σχεδόν όλοι οι εργάτες της απολύθηκαν και ο αμπελώνας της στον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής έκλεισε για περισσότερο από δύο μήνες.

Λόγω του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η γνωστή εταιρεία, μια από τις μεγαλύτερες του κλάδου, οι πληροφορίες του ΟΤ δείχνουν ότι είναι πιθανό η Ελληνική Οινοποιία, η εκμετάλλευση που έσωσε τον Μπουτάρη το 2022 και πριν από λίγους μήνες, αγοράσαμε φυσικό μεταλλικό νερό Ιόλη.

Κατανάλωση κρασιού σε επίπεδα προ πανδημίας – Μειωμένα αποθέματα

Αν και το ενδιαφέρον βρίσκεται ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο και η υπόθεση Τσάνταλη είναι, όπως αναφέρθηκε, αρκετά δύσκολη, η Ελληνική Οινοποιία, υπό τη {διαχείριση} του Ηλία Γεωργιάδη, ο οποίος ελέγχει και την εισηγμένη εταιρεία επενδύσεων σε ακίνητα PREMIA Properties, είναι πιθανό να ενταχθεί στην πρόταση υπό ορισμένες προϋποθέσεις. συνθήκες. Κάτι που σύντομα θα ξεκαθαρίσει.

Οι εργαζόμενοι κρατούνται όμηροι

«Δεν υπάρχουν υλικά συσκευασίας (συμπεριλαμβανομένων μπουκαλιών, φελλών, χαρτοκιβωτίων κ.λπ.) και το εργοστάσιο δεν μπορεί να λειτουργήσει», λέει ο Θανάσης Καλίγας, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Τσάνταλη και μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων για Ο.Τ. Εμφιαλωμένων Ποτών. ΠΟΕΕΠ), σημειώνοντας ότι η εταιρεία έχει προβλήματα ρευστότητας εδώ και ένα χρόνο.

Σύμφωνα με τον ίδιο, πάνω από 70 εργαζόμενοι είναι σήμερα καθυστερημένοι με πληρωμές, με την εταιρεία να χρωστάει 7 μισθούς σε όσους είναι συνδικαλιστές και σε όσους δεν είναι συνδικαλιστές η τελευταία πληρωμή καταβλήθηκε τον περασμένο Οκτώβριο.

Πριν από λίγους μήνες, η εταιρεία απασχολούσε περίπου 150 εργαζόμενους. Ωστόσο, αρκετοί παραιτήθηκαν και εγκατέλειψαν την εταιρεία για να αναζητήσουν απασχόληση αλλού και κάποιοι κατάφεραν να συνταξιοδοτηθούν.

Ταυτόχρονα, τα κρασιά Τσάνταλη, που επέλεξε ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος ως δώρο στον Βλαντιμίρ Πούτιν στην τρίτη ορκωμοσία του το 2012, άρχισαν να αντιμετωπίζουν ελλείψεις αφού δεν μπόρεσαν να καλύψουν τη ζήτηση, ενώ οι τελωνειακές αρχές έκλεισαν το υποκατάστημα της εταιρείας στην Αθήνα.

Περιμένω επενδυτή

Σύμφωνα με τον Καλλιγά, παρά το αδιέξοδο που έχει προκύψει, οι εργαζόμενοι ελπίζουν ότι χάρη στην είσοδο του επενδυτή, η εταιρεία θα σωθεί επιτέλους.

Όπως και να έχει, οι εργαζόμενοι θα αποφασίσουν τι θα κάνουν στη συνέχεια σε σύσκεψη που θα γίνει το Σάββατο 4 Οκτωβρίου στα κεντρικά γραφεία της Ομοσπονδίας.

Ωστόσο, ο επενδυτής ερχόταν εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά τελικά δεν έφτασε και αυτό τη στιγμή που τα οικονομικά προβλήματα της εταιρείας χειροτερεύουν.

Το αγκάθι των δανείων

Με βάση τις οικονομικές καταστάσεις του 2021, τον τελευταίο ισολογισμό που δημοσίευσε η εταιρεία μόλις πριν από δύο μήνες, ο Τσάνταλης παρουσίασε κύκλο εργασιών 24,3 εκατ. ευρώ, έναντι 22,3 εκατ. ευρώ το 2020.

Αποτελεσματικά ο αμπελώνας κατέγραψε για άλλη μια χρονιά απώλειες. Συγκεκριμένα, το {αποτέλεσμα} προ φόρων ήταν 2,2 εκατ. ευρώ, με συνολικό χρέος 33,3 εκατ. ευρώ και συνολικές υποχρεώσεις άνω των 55 εκατ. ευρώ.

Οι αρχές της αγοράς κρασιού ενημερώνουν την ΟΤ ότι οι σημερινές υποχρεώσεις της εταιρείας ενδέχεται να ξεπεράσουν τα 65 εκατ. ευρώ.

Το μεγαλύτερο «αγκάθι» είναι τα τραπεζικά δάνεια που χορηγούνται στους εξυπηρετητές και κατ’ επέκταση το ύψος του «κουρέματος» που ζητά ή θα ζητήσει ένας υποψήφιος επενδυτής.

Ωστόσο, οι επενδυτές που ήθελαν να διαπραγματευτούν με τις τράπεζες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να βρουν επίλυση που να ικανοποιεί και τα δύο μέρη.

133 χρόνια στο αμπέλι

Η οικογένεια Τσάνταλη καλλιεργεί αμπέλια, παράγει κρασί και αποστάζει τσίπουρα και ούζο από το 1890. Από εκεί και πέρα, ο παππούς Γιωργάκης απολάμβανε τη φήμη ότι παράγει τα καλύτερα σταφύλια.

Ο ιδρυτής της εταιρείας, Ευάγγελος Τσάνταλης, γεννήθηκε στο Σιδηροχώρι της Ανατολικής Θράκης το 1913 και ήταν μόλις εννέα ετών όταν η οικογένεια εγκαταστάθηκε στις Σέρρες. Το 1938 λειτούργησε το πρώτο οινοποιείο στις Σέρρες.

Το 1945 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και άνοιξε αποστακτήριο ούζου στο κέντρο της πόλης, ενώ το 1948 ιδρύθηκε ο πρώτος αμπελώνας στη Νάουσα. Η πρώτη εξαγωγή κρασιών Τσάνταλη έγινε το 1962 και 7 χρόνια αργότερα ξεκινά η αναβίωση του Αγιορείτικου Οινοποιείου.

Το 1971 η ατομική επιχειρηματίας του Ευάγγελου Τσάνταλη μετατράπηκε σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με έδρα τον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής.

Από στόμα σε στόμα άρχισε να διαδίδεται καθώς έμποροι από όλο τον κόσμο έρχονταν να αγοράσουν το οικογενειακό κρασί και το τσίπουρο. Το 1975 εισήχθη στην αγοράστρια ο Αγιορητικός και ακολούθησε το κρασί Μακεδονικός το 1983, που σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχίας.

Το 1991 ο Τσάνταλης ανέλαβε τον αμπελώνα Ραψάνης που μέχρι τότε ανήκε στο Υπουργείο Γεωργίας. Κάπως έτσι, στον μυθικό Όλυμπο άρχισε να γράφεται μια νέα σελίδα στην ιστορία του κρασιού στην Ελλάδα.

Ένα χρόνο μετά την αναβίωση του ιστορικού αμπελώνα στο Μαρώνειο Θράκης το 1995, ξεκινά η καλλιέργεια των αμπελώνων Τσάνταλη με «βιολογικές μεθόδους» σύμφωνα με τα πρότυπα της Ε.Ε.

Το οινοποιείο Τσάνταλη είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς ελληνικών κρασιών, με παρουσία σε 50 χώρες σε όλο τον κόσμο.

«Το μόνο έργο που ήξερα από παιδί ήταν το κρασί, το τσίπουρο και το ούζο. Κι όταν αγαπάς πολύ τη δουλειά σου, γίνεσαι σκλάβος της. Αλλά έτσι, αν μου δώσει ο Θεός περισσότερα χρόνια, θα ξαναφύτευα το αμπέλι», είχε δηλώσει ο Ευάγγελος Τσάνταλης στην τελευταία του συνέντευξη στο περιοδικό Taste το 1996.

Με εκατοντάδες στρέμματα αμπελώνων στο Άγιο Όρος, τη Νάουσα, τη Ραψάνη, τη Χαλκιδική και τη Μαρώνεια Θράκη, η τέταρτη γενιά της οικογένειας φαίνεται να κέρδισε ένα δύσκολο στοίχημα για να κρατήσει ζωντανό το όραμα του ιδρυτή.