Έρευνας του Ινστιτούτου Έρευνας και Κοινωνικής Αλλαγής Έτερον δείχνει ότι τα αίτια της βαθύτερης στεγαστικής κρίσης στην Ελλάδα έχουν «ονόματα» και απορρέουν από την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Στεγαστική κρίση: Το Σίδνεϊ μετατρέπεται σε πόλη χωρίς εγγόνια

Από μηδενική χρήση κονδυλίων από το Ταμείο Ανασυγκρότησης για στεγαστική πολιτική, δεν παρεμβαίνει στην Airbnbάνευ όρων μεταβίβαση ακινήτων σε ξένους επενδυτές, για την ολοκλήρωση της απελευθέρωσης της προστασίας της πρώτης κατοικίας και της μικρής ακίνητης περιουσίας για τα χρέη, αναλύει το ινστιτούτο κυβερνητικές πολιτικές που οδήγησαν στο ακόλουθο γενικό καταλήγοντας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο παραδείγματα της νεοφιλελεύθερης κοινωνικής πολιτικής. Παρατηρούμε συστηματικά ένα αυξανόμενο χάσμα μεταξύ εισοδημάτων και τιμών, επιδείνωση των συνθηκών στέγασης, αυξανόμενο αποκλεισμό ομάδων από τη στέγαση και εντεινόμενες ανισότητες – τονίζει το ινστιτούτο.

Η κυβέρνηση απορρίπτει τα μέτρα ενοικίου και τα αποκλείει από τη συζήτηση

«Στακόμενοι στον νεοφιλελευθερισμό» το ινστιτούτο εφιστά την προσοχή στις πολιτικές της κυβέρνησης και, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι το πακέτο πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα ακολουθεί πιστά το νεοφιλελεύθερο παραδείγματα της κοινωνικής πολιτικής. Η στήριξη της οικοδομικής δραστηριότητας και της μικροϊδιοκτησίας ως βασική έμμεση στεγαστική πολιτική, που μπορεί να λειτουργούσε καλά σε προηγούμενες περιόδους, δεν μπορεί να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο σε συνθήκες αυξανόμενης χρηματιστικοποίησης, εμπορευματοποίησης και διεθνοποίησης της αγοράς, με συνεχή συμπίεση μισθών και εισοδημάτων. Στο πλαίσιο αυτό, παρατηρούμε συστηματικά ότι το χάσμα μεταξύ εισοδημάτων και τιμών διευρύνεται, οι συνθήκες στέγασης επιδεινώνονται, όλο και περισσότερες ομάδες αποκλείονται από τη στέγαση και η ανισότητα αυξάνεται.

Ειδικότερα, η επιδείνωση των συνθηκών στον τομέα των ενοικίων αποτελούν πλέον κρίσιμο δείκτη της ανισότητας των κατοικιών. Καθώς η πρόσβαση στην ιδιοκτησία κατοικίας γίνεται όλο και πιο άνιση και εξαρτάται από το {επίπεδο} ατομικού και οικογενειακού πλούτου, υπάρχει αυξανόμενη ζήτηση για ενοικίαση κατοικίας και εξάρτηση – ελλείψει άλλης εναλλακτικής – από το ενοίκιο. Ωστόσο, στον τομέα αυτό συγκεντρώνονται οι πιο ευάλωτες ομάδες. Ως εκ τούτου, το θέμα των ενοικίων δεν μπορεί να μείνει εκτός συζήτησης και οι στρατηγικές επιλογές σχετικά με την στεγαστική πολιτική και τον έλεγχο και τις ρυθμιστικές δραστηριότητες μπορούν εύκολα να απορριφθούν.

Κοινωνική «ασφυξία»

Ταυτόχρονα, οι επιπτώσεις της πλήρους απελευθέρωσης της προστασίας του χρέους για την πρώτη κατοικία και τα μικρά ακίνητα γίνονται όλο και πιο ορατές. Η κοινωνικά αδιαφοροποίητη επιλογής να μεταβιβαστεί η {διαχείριση} του ιδιωτικού χρέους σε τράπεζες και hedge funds στο όνομα της ηθικής συμμόρφωσης και της κοινωνικής πειθαρχίας οδήγησε τα νοικοκυριά να υποφέρουν από οικονομική ασφυξία και ψυχική πίεση και κατάφωρα άδικες εξώσεις. Και σε αυτόν τον τομέα, μια επιλογής είναι η ανάθεση της κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής για το χρέος των πιο αδύναμων νοικοκυριών σε ιδιωτικά επενδυτικά ταμεία, φυσικά με τις απαιτούμενες εγγυήσεις και τις δημόσιες εξασφαλίσεις.

Δυστυχώς, η «επανεκκίνηση της στεγαστικής πολιτικής» γίνεται χωρίς ουσιαστικά να συζητείται ο ρόλος των στεγαστικών ακινήτων, της αγοράς ακινήτων και του αστικού χώρου στο κυρίαρχο αναπτυξιακό μοντέλο που προωθείται στη χώρα.

Στο βωμό της κερδοσκοπίας

Η αύξηση των ενοικίων και των τιμών των κατοικιών θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι οικονομικής ανάπτυξης, η οποία αποσκοπεί στην προσέλκυση επενδύσεων με κάθε ευκαιρία και στη παραγωγή επενδυτικών ευκαιριών και στον τομέα της στέγασης (π.χ. ένας τρόπος να θεσμοθετηθεί η ιδέα του «κοινωνικού αποζημίωση” ). Η διαπίστωση ότι οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν σημαντικά αλλά δεν έφτασαν τα προ της κρίσης επίπεδα κρύβει καταρχάς το γεγονός ότι ακόμη και τότε υπήρχε φούσκα τιμών στην αγοράστρια και οι τιμές των ακινήτων είχαν φτάσει σε ιστορικά υψηλά, οδηγώντας τα νοικοκυριά σε υπερχρέωση και επιβάρυνση με στέγαση , και δεύτερον, ότι τα έσοδα έχουν μειωθεί δεν έχουν ανακτηθεί επαρκώς.

Συνολικά, η ρητορική και οι πολιτικές της κυβέρνησης συνεχίζουν να στοχεύουν στην αύξηση των ξένων και εγχώριων επενδύσεων σε ακίνητα. Πράγματι, οι διαφωνίες είναι μεγάλες όταν τα έσοδα από την κερδοσκοπία ακινήτων είναι σημαντικά, αλλά με ποιο κοστούς και ποιες είναι οι μελλοντικές προοπτικές; Η επιλογής της σύμπραξης με τον ιδιωτικό κερδοσκοπικό τομέα στην «ελεύθερη» αγοράστρια -δηλαδή χωρίς αμφισβήτηση των συνθηκών συμμετοχής και κερδοσκοπίας του ιδιωτικού κεφαλαίου- για την {εφαρμογή} της στεγαστικής πολιτικής, εκτός από το υψηλό κοστούς και τη διοχέτευση δημοσίων πόρων στις κατασκευές. , το επενδυτικό και το χρηματοοικονομικό μέρος, συνδέεται επίσης με μεγαλύτερο κίνδυνο, γιατί τίποτα δεν εγγυάται συνεχή ανάπτυξη ιδεών και ροή κεφαλαίων, αντίθετα, πολλές ενδείξεις επικείμενης ύφεσης.

Παράλληλα, το ινστιτούτο παρουσιάζει προτάσεις για αλλαγές στη στεγαστική πολιτική με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα.

Η παρέμβαση της Airbnb παραμένει κυρίως περιορισμένη στα φορολογικά μέτρα, χωρίς να αναπτυχθούν ή να ενεργοποιηθούν διαθέσιμα μέτρα περιορισμού και ελέγχου σε περιοχές που είναι ευάλωτες σε ασφυξία λόγω της αύξησης των τιμών. Η φορολογική μεταχείριση της οικονομικής δραστηριότητας ως τουριστικής δεν αλλάζει το γεγονός ότι η χρήση εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως δημοτική συνιδιοκτησία και de facto το οικιστικό απόθεμα είναι τουριστικό και αποσύρεται από την κανονική χρήση. Άλλωστε, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι και σε αυτή την οικονομική δραστηριότητα κυριαρχούν οι μεγάλοι παίκτες. Η αύξηση του ορίου της Golden Visa απλώς είχε ως {αποτέλεσμα} τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος προς πιο ακριβές γειτονιές και πολυτελείς κατοικίες.

Πηγή:στα ελληνικα