Με τη νέα απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (Συμβούλιο της Επικρατείας) ακυρώνονται οι ρυθμίσεις για την αξιοποίηση σε οικόπεδα που βρίσκονται εκτός σχεδίου που προωθεί το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ). Ειδικότερα, κατά την εξέταση της υπόθεσης της οικοδομικής άδειας Ρόδου, οι ανώτατοι δικαστές στη διαταγή τους επανέλαβαν ότι τα μη συμμορφούμενα οικόπεδα που δημιουργήθηκαν πριν από το 2003 πρέπει να έχουν πρόσωπο -δηλαδή κοινό όριο- σε μια νόμιμη οδό για να μπορούν να οικοδομηθούν. , και η τελειότητα από πλευράς οικοπέδου δεν αρκεί.

Βαλίτσα

Η υπόθεση που εξετάζει το πέμπτο τμήμα του Αρείου Πάγου αφορά οικόπεδο που βρίσκεται σε περιοχή εκτός σχεδίου και σε ζώνη 500 μέτρων από τον οικισμό Αφάντου στη Ρόδο, στο οποίο η τροποποιημένη οικοδομική άδεια προβλέπει την ανέγερση δύο κατοικιών. και πάρκινγκ. Οικόπεδο εμβαδού 2.443 m2. κατά παρέκκλιση κρίθηκε {επίπεδο} και οικοδομήσιμο καθώς το αρχικό ήταν πάνω από 4 στρέμματα, αλλά μειώθηκε σε μέγεθος μετά από αναγκαστική απαλλοτρίωση στο κράτος.

Εκτός σχεδίου: Οριστικές ρυθμίσεις για ανέγερση κατοικιών σε οικόπεδα άνω των 4 στρεμμάτων

Επομένως, σύμφωνα με πολεοδομικό σχεδιασμό, πληρούσε τις προϋποθέσεις επάρκειας, δηλαδή καταλάμβανε πάνω από δύο στρέμματα σε μια ζώνη 500 μέτρων από τον οικισμό. Διαπίστωσε ότι δεν ήταν υποχρεωτικό να έχει πρόσωπο σε αναγνωρισμένη δημόσια οδό, διότι ιδρύθηκε πριν από το 2003, δηλαδή πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου αριθ. 3121/2003. Έτσι, ο γείτονας κατέθεσε αίτηση ακύρωσης της οικοδομικής άδειας και δικαιώθηκε από το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά, ενώ ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου προσέφυγε στον Άρειο Πάγο με αίτημα να ακυρωθεί η απόφασης του Εφετείου. που τελικά απορρίφθηκε.

Τι αποφάσισε το Ανώτατο Δικαστήριο;

Σύμφωνα με το Υπουργικό Συμβούλιο, σύμφωνα με τις διατάξεις του Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ) 24/31/05/1985, η κατ’ εξαίρεση επιτρεπόμενη δόμηση σε απρόβλεπτες περιοχές προϋποθέτει τήρηση της βασικής αρχής δόμησης που περιλαμβάνεται στους πολεοδομικούς κανονισμούς, σύμφωνα με την οποία οικόπεδα με ένα «πρόσωπο» σε δημόσιο χώρο που υπάρχει νομίμως, που δεν προκύπτει από ιδιωτική βούληση.

Διαφορετικά, σύμφωνα με τους κριτές, θα ήταν δυνατή η κατασκευή αθλητικών γηπέδων σε εκτός σχεδίου περιοχές υπό ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες από αυτές που ισχύουν για οικόπεδα του σχεδίου πόλης, τα οποία αναπτύσσονται μόνο εάν έχουν μέτωπο με κοινόχρηστο χώρο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν στην απόφασή τους οι ένορκοι, «η αντίθετη εκδοχή, στην οποία η μόνη προϋπόθεση για ανάπτυξη ιδεών εκτός σχεδίου είναι η ελάχιστη επιφάνεια 4.000 m2. τ.μ «Δεν υπάρχει βάση γιατί θα ήταν αντίθετο με το Σύνταγμα».

Σε άλλο σημαντικό σημείο της απόφασης επισημάνθηκε ξεκάθαρα (όπως και σε πολλές προηγούμενες αποφάσεις του Αρείου Πάγου) ότι ακόμη και γήπεδα εκτός σχεδίου, που κατασκευάστηκαν πριν από το 2003 και ρυθμίζονταν από τις διατάξεις του Π.Δ. 24-31/05/1985, όπως ήταν αρχικά, «είναι δυνατό να κατασκευαστούν», γιατί, μεταξύ άλλων, έχουν νομικό πρόσωπο στον δημόσιο δρόμο και δεν προκύπτουν από ιδιωτική βούληση».

Οι δικαστές επισημαίνουν ότι «την επίμαχη αρχή θα έπρεπε να τη γνωρίζουν οι χωροταξικές αρχές, οι οποίες κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και ιδιαίτερα κατά την έκδοση οικοδομικών αδειών πρέπει να διέπονται από τη νομολογία των αρμόδιων δικαστηρίων».

Αναστέλλονται οι εργασίες για νέες ρυθμίσεις του Υπουργείου Εξωτερικών

Η νέα απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας «παγώνει» τις προωθούμενες ρυθμίσεις που εξήγγειλε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την ανάπτυξη ιδεών σε ισάξια οικόπεδα εκτός σχεδίου. Προς το παρόν, το υπουργείο αρκείται στη σεμνότητα δελτίο τύπου που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη (3 Απριλίου) μόνο στην ιστοσελίδα του υπουργείου και δεν στάλθηκε ποτέ στα ΜΜΕ. Δηλώνει ότι αναμένει την απόφασης του Τμήματος V του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία πρόκειται να διαγραφεί, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν έχει δημιουργηθεί νέα νομολογία και εάν οι μεταβατικές διατάξεις που σχεδιάζει το Υπουργείο Δικαιοσύνης Εξωτερικών έχουν αντίκτυπο στα δεδομένα που διατύπωσε το Δικαστήριο.

Ωστόσο, όπως βλέπετε, θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι διατάξεις που περιέχονται στο τελευταίο σχέδιο του νόμου σχετικά με την έκτακτη ανάπτυξη ιδεών σε κλειστά, «τυφλά» οικόπεδα με δουλείες, δηλαδή συμβολαιογραφικές πωλήσεις, μισθώσεις της τελευταίας πενταετίας κ.λπ.

Η κατασκευή εκτός σχεδίου υπόκειται σε αυστηρούς όρους και περιορισμούς

Όπως αναφέρεται στην απόφασης του ΣτΕ, η δόμηση επιτρέπεται μόνο κατ’ εξαίρεση σε οικόπεδα που βρίσκονται εκτός σχεδίου, «τα οποία μπορεί να απαγορευθούν εν όλω ή εν μέρει ή να επιτραπούν υπό ιδιαίτερα αυστηρούς όρους και περιορισμούς προσαρμοσμένους στον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε περιοχής». Οι συνθήκες αυτές δεν μπορούν να είναι ευνοϊκότερες, δηλαδή να διευκολύνουν την κατασκευή, σε σύγκριση με τους όρους που ισχύουν για τις περιοχές που καλύπτονται από το σχέδιο ή να οδηγήσουν σε σύγκριση περιοχών εκτός σχεδίου με περιοχές εντός σχεδίου πόλης ή εντός των ορίων οικιστικών συγκροτημάτων ή de facto παραγωγή νέων οικιστικών συγκροτημάτων χωρίς εγκεκριμένο σχέδιο.Πολεοδομία. Σε όλα αυτά η απόφασης αναφέρεται στην εκτενή νομολογία του Αρείου Πάγου που χρονολογείται από το 2007.

Σε οικόπεδο στη Ρόδο

Σε ό,τι αφορά το επίμαχο ακίνητο, που βρίσκεται εκτός Σχεδίου Ρόδου και υπάγεται στον Ν. 3212/2003, διευκρινίζεται ότι δεν είχε κοινόχρηστο δημόσιο δρόμο και ως εκ τούτου δεν ήταν κατάλληλο για αξιοποίηση. Όπως αναφέρεται συναφώς στην απόφασης, «οι αναιρεσείοντες κακώς ισχυρίζονται ότι η παρούσα υπόθεση είναι διαφορετική, διότι η επίμαχη γη, που βρίσκεται σε ζώνη ανάπτυξης, λόγω της γειτνίασής της με αυτήν, μοιάζει με οικόπεδα εντός οικισμού, γεγονός που δημιουργεί ισχυρότερες προσδοκίες για ο ιδιοκτήτης ως προς τους στόχους οικιστικών ακινήτων και δικαιολογεί διαφορετικές συνθήκες ανάπτυξης από ό,τι στην {περίπτωση} άλλων ακινήτων εκτός σχεδίου. Και αυτό αφενός διότι η ζώνη των 500 μ. από τα όρια οικισμού (σύμφωνα με το άρθρο 14 απόσπασμα 3 της 17ης Ιουλίου 16 Αυγούστου 1923) είναι περιοχή εκτός σχεδίου πόλεως και αφετέρου διότι σε κάθε {περίπτωση}, και τα σχεδιαζόμενα ακίνητα ή παρόμοια ακίνητα εντός οικισμού πρέπει να έχουν κοινό χώρο για να είναι δυνατή η ανέγερσή τους».