Η απώλεια βάρους συνδέεται με δέσμευση στην αρχή κάθε νέου έτους, αλλά και με τη στάση «δίαιτα από τη Δευτέρα». Ωστόσο, στο μέλλον, οι παραδοσιακές (και συχνά αναποτελεσματικές) τακτικές απώλειας βάρους μπορεί να μην χρειάζεται να βασίζονται στη δύναμη της θέλησης και σε μια εξαντλητική δίαιτα…

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για φάρμακα αδυνατίσματος, η αγοράστρια αναπτύσσεται με γεωμετρική πρόοδο και οι εκτιμήσεις είναι ακόμα πιο εντυπωσιακές. Στο πλαίσιο αυτό, η UBS δημοσίευσε έκθεση για την «οικονομία απώλειας βάρους», αναλύοντας τον αντίκτυπο των νέων σκευασμάτων στην αγοράστρια εργασίας, τα ασφαλιστικά ταμεία, την κοινωνική ανισότητα και το προσωπικό εισόδημα.

Ο Paul Donovan, επικεφαλής οικονομολόγος της UBS, λέει ότι το φάρμακο για τον διαβήτη γνωστό ως GLP-1 έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά την παχυσαρκία και παρέχει σχετικά οφέλη για την υγεία. Επί του παρόντος λαμβάνεται κυρίως ως εβδομαδιαία ένεση, αλλά στο μέλλον μπορεί να είναι δυνατή η λήψη του σε μορφή δισκίου.

Υπάρχει ήδη μια έκδοση χαπιών για τη θεραπεία του διαβήτη. Η παχυσαρκία έγινε γρήγορα προβληματισμός τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και σε ορισμένες αναδυόμενες αγορές και δεδομένου του πιθανού κινδύνου να επηρεάσει τόσους πολλούς ανθρώπους, το θαυματουργό «χάπι αδυνατίσματος» θα έχει οικονομικές συνέπειες.

Μάχη για την πίτα των 3 δισ. ευρώ που φέρνουν τα φάρμακα αδυνατίσματος

Τρία εφέ

Υπάρχουν τρεις διαφορετικές οικονομικές επιπτώσεις ενός χαπιού αδυνατίσματος που λειτουργεί πραγματικά: κατανάλωση, αγοράστρια εργασίας και δικαιοσύνη και κοινωνία.

Η θεραπεία με GLP-1 λειτουργεί διεγείροντας την έκκριση ινσουλίνης, η οποία βοηθά στην καταστολή της λαχτάρας του καταναλωτή για φαγητό και αλκοόλ. Η θεραπεία λειτουργεί καλύτερα εάν κάνετε επίσης αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας. Ωστόσο, οι καταναλωτές θα χάσουν βάρος ακόμη και χωρίς αλλαγές στον τρόπο ζωής.

Η θεραπεία με GLP-1 μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία γνήσιων περιπτώσεων παχυσαρκίας. Ωστόσο, είναι επίσης δυνατό να χρησιμοποιήσουμε ότι μπορούμε
Ας το ονομάσουμε «ψυχαγωγικό» τρόπο – από ανθρώπους που θέλουν να χάσουν βάρος αλλά δεν είναι παχύσαρκοι. Η ψυχαγωγική χρήση θα ήταν μια εναλλακτική επίλυση σε πιο παραδοσιακές μεθόδους ελέγχου του βάρους.

Η ψυχαγωγική χρήση είναι πολύ λιγότερο πιθανό να καλύπτεται από ιατρική ασφάλιση (καθώς δεν υπάρχει ιατρική ανάγκης). Στη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, η ιατρική αναγκαιότητα με χρήση κριτηρίων παχυσαρκίας χρησιμοποιείται ήδη για την πρόσβαση σε φάρμακα GLP-1.

Στις ΗΠΑ, περισσότερο από το ένα τρίτο του κόστους θεραπείας της παχυσαρκίας (δηλαδή, η μη ψυχαγωγική χρήση) δεν καλύπτεται από ασφάλιση και υπολογίζεται ότι μόνο ένας στους πέντε ενήλικες έχει ασφάλιση που καλύπτει φάρμακα για την παχυσαρκία.

Η κλίμακα του προβλήματος

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι ένας στους οκτώ ανθρώπους στον κόσμο είναι παχύσαρκος – περίπου 890 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτό αντιπροσωπεύει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων των οποίων οι διατροφικές συνήθειες θα μπορούσαν ενδεχομένως να επηρεαστούν από τα φάρμακα. Από το 1990, το ποσοστό παχυσαρκίας μεταξύ των ενηλίκων έχει διπλασιαστεί.

Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη – σε πραγματικούς όρους, το παγκόσμιο ΑΕΠ ανά άτομο (ισοδύναμο με το βιοτικό {επίπεδο}) έχει σχεδόν τριπλασιαστεί.

Ο αριθμός των ατόμων που θεωρούνται υπέρβαροι (συμπεριλαμβανομένων αυτών που θεωρούνται παχύσαρκοι) είναι περίπου 2,5 δισεκατομμύρια άτομα. Υπάρχει επομένως μια ακόμη μεγαλύτερη δυνητική αγοράστρια για την ψυχαγωγική χρήση φαρμάκων κατά της παχυσαρκίας.

Αλλαγή καταναλωτικών προτύπων

Όταν οι καταναλωτές θέλουν να αγοράσουν ένα νέο προϊόν, έχουν απλώς έναν από τους τρεις τρόπους πληρωμής. Οι καταναλωτές μπορούν:

• προσπαθήστε να αυξήσετε το εισόδημά σας για να καλύψετε τις δαπάνες σας
• δανειστείτε ή χρησιμοποιήστε αποταμιεύσεις
• μείωση των δαπανών για άλλα προϊόντα.

Επί του παρόντος, το φάρμακο GLP-1 δεν είναι φθηνό για ιδιωτική αγοράστρια. Οι ενέσεις Wegova (ένα φάρμακο GLP-1 εγκεκριμένο για {διαχείριση} βάρους) κοστίζουν περίπου 1.300 $ ανά άτομο.
ανά μήνα στις ΗΠΑ και 328 $ το μήνα στη Γερμανία.

Στις περισσότερες οικονομίες, η τιμή για ψυχαγωγική χρήση είναι πιθανό να είναι υψηλότερη από την τιμή που καταβάλλεται για μια ιατρικά εγκεκριμένη θεραπεία για την παχυσαρκία – στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι ασθενείς δεν πληρώνουν όταν συνταγογραφείται το GLP-1 για τη θεραπεία της παχυσαρκίας (μέσω του NHS), αλλά Οι ιδιώτες ασθενείς αναμένεται να πληρώνουν 366 $ το μήνα για ψυχαγωγική χρήση.

Η ασφαλιστική κάλυψη μπορεί να επεκταθεί εάν το GLP-1 θεωρηθεί ότι θεραπεύει ένα ευρύτερο φάσμα ασθενειών, μειώνοντας το κοστούς για μεμονωμένους ασφαλισμένους καταναλωτές.

Αποζημίωση κόστους

Για άτομα των οποίων η θεραπεία δεν καλύπτεται πλήρως από ασφάλιση υγείας, αυτό είναι πολύ υψηλό κοστούς για να καλυφθεί με αλλαγή εισοδήματος.

Φυσικά, υπάρχει και η φαινομενικά προφανής επίλυση, η οποία είναι ότι οι καταναλωτές που παίρνουν χάπια αδυνατίσματος φυσικά θα ξοδεύουν λιγότερα για φαγητό. Η υπερκατανάλωση τροφής είναι μια μορφή σπατάλης τροφής (οι άνθρωποι καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες από όσες πραγματικά χρειάζονται) και η καταστολή της επιθυμίας για φαγητό θα μειώσει φυσικά τις θερμίδες που αγοράζονται και σπαταλούνται. Δυστυχώς, τα μαθηματικά δεν το υποστηρίζουν: μόνο τα πιο πλούσια νοικοκυριά στην κοινωνία έχουν λογαριασμούς τροφίμων που πλησιάζουν το κοστούς
θεραπεία της παχυσαρκίας. Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι το κοστούς της θεραπείας αφορά ένα άτομο και το κοστούς σίτισης ενός νοικοκυριού που αποτελείται από άτομα.

Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι (από οικονομικής άποψης) το φαγητό για το οποίο πληρώνουν οι καταναλωτές δεν είναι το ίδιο με το φαγητό ως προς την περιεκτικότητα σε θερμίδες. Η μείωση της πρόσληψης θερμίδων κατά 10% δεν σημαίνει απαραίτητα μείωση των εξόδων διατροφής κατά 10%.

Αναμένεται κάποια μείωση στη δαπάνη για τρόφιμα τόσο για τα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας όσο και για την ψυχαγωγική χρήση των φαρμάκων GLP-1, αλλά αυτό δεν είναι πιθανό να είναι ανάλογο με τη μείωση της θερμιδικής πρόσληψης. Όσον αφορά την κατανάλωση τροφίμων και αλκοόλ, οι δαπάνες για τρόφιμα και σνακ που καταναλώνονται συχνά και συχνά με πολλές θερμίδες είναι πιθανό να μειωθούν.

Ασθένειες

Δεδομένου ότι τα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας θα πρέπει να μειώνουν τον κίνδυνο ασθενειών που σχετίζονται με την παχυσαρκία, οι δαπάνες για τη θεραπεία ασθενειών που σχετίζονται με την παχυσαρκία θα πρέπει να μειωθούν στο μέλλον. Αυτό σημαίνει τη μετάβαση από την πληρωμή για έναν τύπο φαρμάκου στην πληρωμή για έναν άλλο τύπο φαρμάκου, αν και ενόψει των τάσεων των ασθενών
πληρώστε για φάρμακα τώρα για να αποφύγετε να πληρώσετε για φάρμακα αργότερα. Ωστόσο, τα πρότυπα ιατρικών δαπανών δεν είναι τόσο ξεκάθαρα όσο υποδηλώνει αυτή η ιστορία.

Ένας παχύσαρκος καταναλωτής που χάνει βάρος μπορεί να είναι σε θέση να διεκδικήσει άλλες μορφές ιατρικών εξόδων που δεν επέτρεπε το προηγούμενο βάρος του.
(για παραδείγματα χειρουργικές επεμβάσεις).

Το ερώτημα είναι εάν η μείωση των δαπανών για μελλοντικά φάρμακα για τη θεραπεία ασθενειών που σχετίζονται με την παχυσαρκία αντισταθμίζει τη δέσμευση εφ’ όρου ζωής για δαπάνες για φάρμακα κατά της παχυσαρκίας. Οι ψυχαγωγικοί χρήστες που λαμβάνουν αυτά τα φάρμακα είναι απίθανο να αλλάξουν σημαντικά τον κίνδυνο μελλοντικής ασθένειας

Οι καταναλωτές που λαμβάνουν χάπια αδυνατίσματος, είτε για τη θεραπεία της παχυσαρκίας είτε για ψυχαγωγικούς σκοπούς, ενδέχεται να αυξήσουν τις δαπάνες τους σε άλλους τομείς.

Γυμναστήρια

Η {συμμετοχή} στο γυμναστήριο θα μεγιστοποιήσει τα αποτελέσματα των χαπιών απώλειας βάρους. Η άσκηση στο γυμναστήριο μπορεί να είναι πιο ελκυστική καθώς οι ασθενείς συνειδητοποιούν λιγότερο το βάρος τους.

Ωστόσο, η συνδρομή στο γυμναστήριο κοστίζει χρήματα και με έναν περιορισμένο οικιακό προϋπολογισμό, το να ξοδεύετε περισσότερα για άσκηση θα απαιτήσει λιγότερα χρήματα αλλού.

Θα χρειαστεί να αγοράσετε νέα ρούχα – αν και αυτό είναι μια εφάπαξ πρόσθετη δαπάνη.

Αλλαγή αγορών εργασίας

Η παχυσαρκία αλλάζει τις αγορές εργασίας, επομένως οι θεραπείες που είναι αποτελεσματικές στη μείωση της παχυσαρκίας είναι επίσης πιθανό να αλλάξουν τις αγορές εργασίας. Οι αλλαγές που προκαλούνται από τα χάπια αδυνατίσματος θα πρέπει να είναι οικονομικά θετικές.

Μελέτες που έγιναν σε όλο τον κόσμο έδειξαν ότι υπάρχει μια προκατάληψη για τα άτομα που είναι παχύσαρκα ή σημαντικά υπέρβαρα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις γυναίκες.

Τέτοια άτομα είναι λιγότερο πιθανό να απασχοληθούν (σπατάλη δυνατοτήτων).

Είναι λιγότερο πιθανό να απασχοληθούν σε θέσεις με υψηλότερη κοινωνική θέση και είναι επίσης λιγότερο πιθανό να απασχοληθούν σε θέσεις στον τομέα των υπηρεσιών.

Βλάπτει την παραγωγικότητά σας. Είναι επίσης πιθανό να αμείβονται λιγότερο από τους ελαφρύτερους συναδέλφους τους με τα ίδια προσόντα. Αυτή η στάση μπορεί να αποθαρρύνει τους εργαζομένους – γιατί να προσπαθήσετε περισσότερο εάν το βάρος σας δεν επιτρέπει αύξηση μισθού;

Το ζήτημα της μεροληψίας μπορεί να επηρεάσει τόσο τα παχύσαρκα άτομα όσο και τους ψυχαγωγικούς χρήστες του GLP-1.

Φυσικά, το προβληματισμός εδώ δεν είναι το βάρος του μεμονωμένου εργαζομένου, αλλά οι κοινωνικές προκαταλήψεις που κατατάσσουν την αδυνατότητα ως «καλή» και την παχυσαρκία ή το υπερβολικό βάρος ως «κακή» για την απόδοση των εργαζομένων.

Είναι επίσης γεγονός ότι ορισμένοι υπέρβαροι και παχύσαρκοι εργαζόμενοι μπορεί να είναι λιγότερο παραγωγικοί λόγω προβλημάτων υγείας που προκύπτουν από το βάρος τους. Αυτά τα προβλήματα υγείας μπορούν να επηρεάσουν την παραγωγικότητα ενός εργαζομένου με έναν από τους δύο τρόπους – είτε ο εργαζόμενος είναι σε αναρρωτική άδεια (απουσιάζει από την απασχόληση του), είτε είναι στη δουλειά, αλλά το να είναι άρρωστος σημαίνει ότι είναι λιγότερο παραγωγικός.

Ισότητα και κοινωνία

Τα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας συνδέονται με τρία χαρακτηριστικά που μαζί απειλούν τον αυξημένο κοινωνικό διαχωρισμό.

• Στις περισσότερες κοινωνίες υπάρχει προκατάληψη για τα άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, ιδιαίτερα για τις γυναίκες.
• Όσο περισσότερα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας χρησιμοποιούνται ψυχαγωγικά παρά για τη θεραπεία της κλινικής παχυσαρκίας, τόσο πιο πιθανό είναι ο ασθενής να πληρώσει ο ίδιος για τα φάρμακα. Αυτό θα περιορίσει την πρόσβαση στην αναψυχή για ομάδες υψηλότερου εισοδήματος.
• Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αυξήσει τη σημασία της φυσικής εμφάνισης και (τουλάχιστον για ορισμένες ομάδες). Η παχυσαρκία ή το υπερβολικό βάρος είναι, από τη φύση τους, ένα ορατό χαρακτηριστικό. Αυτό τον κάνει εύκολο στόχο για προκαταλήψεις. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία συχνά αυξάνουν τη σημασία της φυσικής εμφάνισης, μπορούν να ενισχύσουν περαιτέρω τις αρνητικές συνέπειες της προκατάληψης.

Στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, οι ομάδες με χαμηλότερο εισόδημα είναι πιο επιρρεπείς στην παχυσαρκία.

Ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη παραγωγή μη ρεαλιστικών προσδοκιών για τη φυσική εμφάνιση είναι καλά τεκμηριωμένος. Ο κίνδυνος είναι ότι διευκολύνοντας τα άτομα με υψηλότερα εισοδήματα να αλλάξουν την εμφάνισή τους, αυτές οι τάσεις θα επιδεινωθούν. Αν αυτό συνδυαστεί με στερεοτυπικές προκαταλήψεις -για παραδείγματα, «οι υπέρβαροι είναι τεμπέληδες» – μπορεί να αυξηθεί η οικονομική και κοινωνική δαιμονοποίηση των υπέρβαρων ατόμων.

Αντίστοιχα, υπάρχει κίνδυνος αυξημένης απροθυμίας από την πλευρά των ανθρώπων που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά χάπια «θαυματουργού» αδυνατίσματος. Οι ανισότητες στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, ακόμη και όταν περιορίζονται στην ψυχαγωγική χρήση φαρμάκων κατά της παχυσαρκίας, υπογραμμίζουν ευρύτερες ανησυχίες σχετικά με την εισοδηματική ανισότητα στην κοινωνία. Ουσιαστικά
η οικονομία του να είσαι λεπτός γίνεται μια πολύ ορατή εκδήλωση ανισότητας.