Στο άρθρο του, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος στην Euractiv απευθύνει την έκκλησή του στην Ευρώπη να δράσει επειγόντως στον τομέα των πρώτων υλών και να καλύψει το αυξανόμενο χάσμα ανταγωνιστικότητας με άλλες οικονομίες, παρέχοντας πολύ ισχυρά θεσμικά κίνητρα.

Όπως σημείωσε ο κ. Μυτιληναίος, «Ο νόμος για τις κρίσιμες πρώτες ύλες θέτει φιλόδοξους αλλά ζωτικούς στόχους για την επίτευξη της αυτάρκειας της Ευρώπης στον τομέα των μετάλλων, διασφαλίζοντας τον ενεργειακό και ψηφιακό μετασχηματισμό. Η πρόκληση είναι εξίσου ξεκάθαρη: να πετύχεις τον στόχο και να τον πετύχεις γρήγορα».

Παράλληλα, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Μυτιληναίος προσθέτει ότι «η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως να επαναφέρει τις παραγωγικές της δραστηριότητες στα προ κρίσης επίπεδα, καθώς οι περικοπές που έγιναν συνεχίζουν να επηρεάζουν περισσότερες από 20 υφιστάμενες εταιρείες, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% της συνολικής δυναμικότητας της ΕΕ στους τομείς του αλουμινίου, του πυριτίου και του ψευδαργύρου. Η Ευρώπη πρέπει επίσης να αρχίσει να χρηματοδοτεί διεθνή έργα εξόρυξης, να λάβει μέτρα για την αύξηση των ποσοστών ανακύκλωσης και την αντιμετώπιση της έλλειψης ειδικευμένου εργατικού δυναμικού στον τομέα των πρώτων υλών.

Ολόκληρο το άρθρο του Ευάγγελου Μυτιληναίου στο Euractiv

«Η πορεία μας προς το 2030 είναι ξεκάθαρη: ο νόμος περί κρίσιμων πρώτων υλών θέτει φιλόδοξους αλλά σημαντικούς στόχους για την επίτευξη της αυτάρκειας της Ευρώπης σε μέταλλα, διασφαλίζοντας την ενεργειακή και ψηφιακή μετάβαση. Η πρόκληση είναι εξίσου ξεκάθαρη: να πετύχεις τον στόχο και να τον πετύχεις γρήγορα.

Ο κλάδος στέλνει ένα σαφές μήνυμα. Μπορούμε να αποπληρώσουμε το χρέος μας, αρκεί η Ευρώπη να κάνει αυτό που της αναλογεί και να απελευθερώσει πλήρως τις δυνατότητές μας. Ωστόσο, τα περιθώρια δράσης στενεύουν ραγδαία, με τον κίνδυνο η ενεργειακή μας μετάβαση να βασίζεται σε μια μη βιώσιμη εξάρτηση από τρίτους για την προμήθεια βασικών μετάλλων.

Σύμφωνα με τις νέες μας προβλέψεις, η επίτευξη των στόχων της ΕΕ για τις πρώτες ύλες το 2030 απαιτεί τη παραγωγή τουλάχιστον 10 νέων ορυχείων, 15 μονάδων επεξεργασίας και 15 μονάδων ανακύκλωσης στην Ευρώπη.

Επιπλέον, η Ευρώπη πρέπει επειγόντως να επαναφέρει την παραγωγική της δραστηριότητα στα προ κρίσης επίπεδα, καθώς οι περικοπές εξακολουθούν να επηρεάζουν περισσότερες από 20 υφιστάμενες εταιρείες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% της συνολικής παραγωγικής ικανότητας της ΕΕ στους τομείς του αλουμινίου, του πυριτίου και του ψευδαργύρου. Η Ευρώπη πρέπει επίσης να αρχίσει να χρηματοδοτεί διεθνή έργα εξόρυξης, να λάβει μέτρα για την αύξηση των ποσοστών ανακύκλωσης και την αντιμετώπιση της έλλειψης ειδικευμένου εργατικού δυναμικού στον τομέα των πρώτων υλών.

Ας δούμε πρώτα τα καλά νέα. Αυτή τη στιγμή σχεδιάζονται περισσότερα από 70 έργα εξόρυξης, επεξεργασίας και ανακύκλωσης στην Ευρώπη. Εάν τα περισσότερα από αυτά λειτουργήσουν μέχρι το 2030, η Ευρώπη θα μπορούσε να επιτύχει ορισμένα ή όλα τα ορόσημα για το λίθιο, τον χαλκό, το αλουμίνιο, το νικέλιο, το κοβάλτιο και το πυρίτιο.

Για άλλες πρώτες ύλες, όπως τα μέταλλα του ομίλου πλατίνας, η ενίσχυση των υφιστάμενων βασικών και εμπορικών δεσμών στην Ευρώπη αποτελεί βασική προτεραιότητα. Ωστόσο, χρειάζονται νέα έργα στον τομέα αυτό, που κυμαίνονται από στοιχεία σπάνιων γαιών έως γάλλιο και γερμάνιο.

Ωστόσο, μέχρι στιγμής λίγα έργα έχουν λάβει τελικές επενδυτικές αποφάσεις, ιδίως μετά την επιδείνωση των επιχειρηματικών συνθηκών στην ΕΕ τα τελευταία τρία χρόνια, κυρίως λόγω του υψηλού ενεργειακού κόστους στην Ευρώπη, των αυξανόμενων κανονιστικών βαρών και των επιδοτήσεων που παρέχονται σε επενδυτές σε ανταγωνιστικές περιοχές.

Πάρτε για παραδείγματα το λίθιο: αν και υπάρχουν σχεδόν 20 έργα εξόρυξης και επεξεργασίας σε προοδευτικότητα στην Ευρώπη, μόνο δύο από αυτά έχουν επιβεβαιωμένη ημερομηνία έναρξης.

Κατά την ίδια περίοδο, άλλες περιφέρειες ξεκίνησαν τα δικά τους εκπαιδευτικά προγράμματα υποστήριξης κρίσιμων ορυκτών, που κυμαίνονται από τον νόμο των ΗΠΑ για τον πληθωρισμό έως τη διοχέτευση νέων κεφαλαίων από τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Η παγκόσμια παραγωγική ικανότητα αυξάνεται σε περιοχές με καύση άνθρακα. Οι ΗΠΑ ανακοινώνουν τη παραγωγή της πρώτης νέας χαλυβουργίας μετά από 45 χρόνια.

Οι σημερινοί επενδυτές που θέλουν να ανοίξουν μια μονάδα διύλισης υλικών μπαταριών στην Ευρώπη πρέπει να επιβαρυνθούν με 2-3 φορές υψηλότερο επενδυτικό κοστούς και 20-50% υψηλότερο κοστούς λειτουργίας από ό,τι στις ΗΠΑ ή την Ασία. Αρκετές εταιρείες έχουν ήδη στρέψει την προσοχή τους στην αγοράστρια των ΗΠΑ, καθυστερώντας τις ευρωπαϊκές επενδύσεις σε στρατηγικά υλικά όπως το κοβάλτιο και το λίθιο.

Ως εκ τούτου, καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δράσει επειγόντως και να καλύψει το αυξανόμενο κενό ανταγωνιστικότητας.

Απομένουν μόλις 2.000 ημέρες μέχρι το 2030, κάτι που σημαίνει ότι το παράθυρο οριστικοποίησης της επένδυσης κλείνει επικίνδυνα. Χωρίς ένα ρεαλιστικό επιχειρηματικό σχέδιο, όλο και περισσότερες επενδύσεις και παραγωγική ικανότητα θα εγκαταλείπουν οριστικά την ΕΕ. Αυτό είναι κακό τόσο για την οικονομία όσο και για το κλίμα μας. Η έγκριση του νόμου για τις κρίσιμες πρώτες ύλες είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για την {εφαρμογή} ενός τέτοιου σχεδίου. Οι εταιρείες μας θα αρχίσουν να υποβάλλουν αιτήσεις για το καθεστώς στρατηγικού έργου και τη σχετική ταχεία αδειοδότηση.

Ωστόσο, η επόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να προχωρήσει περισσότερο και πιο γρήγορα, παρέχοντας πολύ ισχυρά θεσμικά κίνητρα που είναι διεθνώς ανταγωνιστικά και έχουν πραγματικά μια αίσθηση επείγοντος.

Υπάρχουν άμεσα διαθέσιμες λύσεις – όπως οι προτάσεις μας για συμφωνίες αντιστάθμισης αγοράς ενέργειας για βιομηχανίες έντασης ενέργειας – που απαιτούν άμεση προώθηση.

Χρειαζόμαστε μια ειδική τράπεζα πρώτων υλών στην ΕΕ και δράσεις για διεθνώς ανταγωνιστική ενέργεια και χωρίς εκπομπές ρύπων. Είναι επίσης απαραίτητο να προσαρμοστούν οι κανονισμοί της ΕΕ στον ενιαίο κοινό στόχο της βιομηχανικής και οικονομικής ανάπτυξης.

Θα απαριθμήσω τρεις λόγους για τους οποίους είναι τόσο σημαντικό να προχωρήσουμε περισσότερο και πιο γρήγορα.

Πρώτον, όσο περισσότερο μέταλλο παράγουμε εδώ, τόσο πιο βιώσιμη είναι η ενεργειακή μας μετάβαση. Εξετάστε το νικέλιο για την παραγωγή μπαταριών: η επίτευξη του στόχου μετατροπής 40% της ΕΕ θα είχε ως {αποτέλεσμα} τουλάχιστον τέσσερις φορές λιγότερες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από το ινδονησιακό νικέλιο που καίει άνθρακα, το οποίο κυριαρχεί στη σημερινή αγοράστρια. Αυτό μόνο θα εξοικονομήσει το ισοδύναμο 1 εκατομμυρίου ετήσιων εκπομπών βενζινοκίνητων αυτοκινήτων.

Δεύτερον, όσο περισσότερο μέταλλο παράγουμε εδώ, τόσο πιο ασφαλής θα είναι η ενεργειακή μας μετάβαση. Τα τελευταία δύο χρόνια, η Κίνα έχει περιορίσει τις εξαγωγές γερμανίου, γαλλίου, γραφίτη και εξοπλισμού σπάνιων γαιών. Δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα.

Τρίτον, όσο περισσότερο μέταλλο παράγουμε εδώ, τόσο περισσότερες θέσεις εργασίας θα διατηρήσουμε και θα δημιουργήσουμε στα μέρη της Ευρώπης που τις χρειάζονται περισσότερο – από την Αρκτική βόρεια της Σουηδίας έως τη βιομηχανική ενδοχώρα της Γερμανίας και τη νότια ακτίνα της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας.

Εξ ου και η σημερινή έκκληση προς την Ευρώπη να είναι αυτάρκης σε πρώτες ύλες.

Η βιομηχανία μας είναι έτοιμη να συμμετάσχει στην οικοδόμηση πραγματικής αυτάρκειας σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη και για την Ευρώπη. Έχουμε ένα σαφές και δραστικό σχέδιο για να το πετύχουμε.

Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι εθνικές κυβερνήσεις να λάβουν άμεσα μέτρα για να διασφαλίσουν ότι έχουμε ένα «βιομηχανικό εργαστήριο» τόσο καλά εξοπλισμένο όσο και οι ανταγωνιστές μας.

Είναι στο χέρι μας».