Τι αποκάλυψε η έρευνας του CPS
(*12*)
Η παροχή αξιοπρεπούς και οικονομικά προσιτής στέγης δεν είναι πλέον δεδομένη στην Ελλάδα, παρόλο που τα ακίνητα είναι φθηνότερα από ό,τι στις περισσότερες χώρες της ΕΕ.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο μέσος μισθός μειώνεται σωρευτικά από το 2010, σε αντίθεση με τις τιμές των κατοικιών που άρχισαν να αυξάνονται από το 2017.
Ακίνητα: Κάθε δεύτερο άτομο ενδιαφέρεται να αγοράσει ακίνητη περιουσία
Σύμφωνα με έρευνας που παρουσίασε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Cerved Property Services Δημήτρης Ανδρίτσος στο 17ο συνέδριο RED MEETING POINT και διεξήχθη από την εταιρεία σε συνεργασίας με το Ακαδημαϊκό ίδρυμα Αθηνών και το Ακαδημαϊκό ίδρυμα Μακεδονίας, τα σημερινά μέσα εισοδήματα στην Ελλάδα δεν αντιστοιχούν σε αυξημένες τιμές κατοικιών.
Ο μέσος εργαζόμενος θα έπρεπε να εργαστεί πάνω από 12 χρόνια από το εισόδημά του, χωρίς άλλα έξοδα, για να αγοράσει ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων 60 τετραγωνικών μέτρων στην Αθήνα.
Δείτε το ρεπορτάζ ΕΔΩ
Σύμφωνα με τα στοιχεία του CPS Sustainability Index, το {επίπεδο} τιμών του 2021 είναι το ανώτατο όριο για τα ελληνικά νοικοκυριά.
Με βάση τις αξίες των ακινήτων, το {επίπεδο} τιμών μιας μέσης κατοικίας (δηλαδή 60 m2 ηλικίας 20 έως 30 ετών) το 2021 για λόγους ιδιοκατοικίας απαιτεί 8,5 χρόνια εισοδήματος για να ευθυγραμμιστεί με τις μέσες ευρωπαϊκές συνθήκες.
Επιπλέον, η «πραγματική» πρόσβαση των ελληνικών νοικοκυριών σε τραπεζικά δάνεια είναι περιορισμένη, ενώ οι τρέχουσες συνθήκες «ισχύουν» για το 25% των ελληνικών νοικοκυριών με το υψηλότερο διαθέσιμο εισόδημα.
Το άνοιγμα του «ψαλιδιού» κάνει την Αθήνα μια από τις πιο ακριβές πόλεις στον κόσμο. Παρακάτω είναι το Τελ Αβίβ, το Παρίσι, το Τόκιο και το Χονγκ Κονγκ.
Σύμφωνα με έρευνες, το 42% των νοικοκυριών έχει μέσο εισόδημα κάτω από 20.000 ευρώ.
Αν συγκρίνουμε τα εισοδήματα με τον μέσο μισθό και την προοδευτικότητα των τιμών του 2018, βλέπουμε ότι η μέση κατοικία ξεκινά από 175.000 ευρώ και φτάνει τα 274.831 ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 57%, ενώ ο μέσος μισθός αυξήθηκε μόλις κατά 17%.
Όπως δείχνει η έρευνας, υπάρχει ανάγκης διαμόρφωσης κατάλληλων πολιτικών «κοινωνικής στέγασης» που θα τονώσουν την προσφοράς στέγης.
Σημειώνεται ότι ως «περίοδοι ανυπομονησίας τιμών» στην αγοράστρια ακινήτων ορίζονται οι περίοδοι κατά τις οποίες οι τιμές των ακινήτων υφίστανται σημαντικές και μακροπρόθεσμες ανατιμήσεις, αποκλίνουσες από την πραγματική τους αξίας.
Οι ενδείξεις για την ύπαρξη τέτοιων περιόδων είναι πιο συχνά:
- Αποσύνδεση τιμών και ενοικίων από την αστάθεια του εισοδήματος
- Διακυμάνσεις στην οικονομία, όπως αυξημένο χρέος και αυξημένη κατασκευαστική δραστηριότητα
Ο CPS “Δείκτης Ανθεκτικότητας Τιμών” περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων: τα ακόλουθα βασικά στοιχεία:
- Η αναλογία των τιμών των ακινήτων προς τις τιμές των ενοικίων
- Η σχέσης των τιμών των ακινήτων με το διαθέσιμο εισόδημα ανά νοικοκυριό
- Η αναλογία των τιμών των ακινήτων της «περιοχής δείκτη» προς τη χώρα
- Συνολική κατασκευαστική δραστηριότητα ως προς το ΑΕΠ
- Χρέος σε ΑΕΠ
Ο δείκτης δεν επιτρέπει την πρόβλεψη του πότε ή ακόμη και αν θα γίνει διόρθωση. Επομένως, όταν μιλάμε για «κίνδυνο έλλειψης αντίστασης στις τιμές», υποδεικνύουμε τον κίνδυνο σημαντικής διόρθωσης της τιμής, αλλά δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε πότε μπορεί να συμβεί αυτό.
προσαρμογής.